یک دقیقه سکوت...

سلام

من بالاخره از شوک ناشی از کنکور مزخرفی که دادم، بیرون اومدم.

هرچی که نداشت یه تی تاب و یه آب معدنی گرم داشت دیگه

من لبریز اسامی روشنِ آسمان بودم

که شبی آشنایانی گمنام

به دیدنم آمدند،

آشنایانِ گمنامی از خوابِ ملائک و می

با یکی دو نی دوات و دفتری از نور ...

آمدند، کنارِ حیرتِ بی‌دلیلِ همیشه نشستند

شب را ورق زدند و دعا به دعا

از دیدگانِ گریانِ من سخن گفتند

گفتند تو برگزیده‌ی باران و بوسه بوده‌ای

چرا بی چراغ

در شبِ این همه گریه پیر می‌شوی؟!

ما واژگانِ عجیب دیگری از دریا،

از عطرِ عشق و عبورِ نور نوشته‌ایم،

ما به خاطر تو

از انتهای سدر و ستاره آمده‌ایم،

از این به بعد

تکلیفِ بوسه و باران با ماست،

تولدِ بی‌سوالِ ترانه‌های تو با ماست،

ما به جای تو از عطرِ عشق و عبورِ نور خواهیم سرود،

و تو با ما از اسامیِ روشنِ آسمان خواهی گفت،

و ما دوباره ترا

به دوره‌ی دورِ همان واژه‌های مکررِ خودت بازخواهیم برد.

باور اگر نمی‌کنی

این دست‌خطِ آشنای خداوند است.

تولدم مبارک!

پ.ن1: من از روزی که دنیا اومدم جبهه مو مشخص کردم. دوم خردادی اصلم

پ.ن2: این شعری که نوشتم از سیدعلی صالحیه. شاعری که خیلی متفاوت می نویسه.

پ.ن3: صبح که از خواب بیدار شدم sms همراه اولو دیدم. تولدمو بهم تبریک گفته بود